Fin del Andes Explorer
Door: Vedat en Ilja
Blijf op de hoogte en volg Ilja en Vedat
29 Oktober 2010 | Peru, Aguas Calientes
Weer terug in de bewoonde wereld en tijd voor een (te lange, sorry!) update! Toen we ons vorige bericht postten, stonden we op het punt om de nachtbus te nemen naar de hoofdstad van Bolivia, La Paz.
De Boliviaanse bussen en het Boliviaanse wegdek zijn berucht... en we weten nu waarom. Slechts de laatste 50 km van de 12-uur durende rit was verharde weg :-) Het enige goede vergelijk dat wij hebben kunnen maken, is een verfmengmachine.
Geslapen? Nou... nee. Plassen aan boord? Geen commentaar ;-)
La Paz ligt op 4.000 m, ingebed in een canyon, lijkt op een soort kuip. Je wordt er spontaan claustrofobisch van. En dan is het ook nog eens ernstig overbevolkt. Mensen kunnen echt geen kant op. Compleet gekkenhuis.
Het bleek dan ook onmogelijk om onze Japanner Miki te treffen op het bustation in La Paz, zoals we hadden afgesproken. Daarom een berichtje op zijn facebook geplaatst, want in een mierenhoop met bijna 2,5 miljoen mensen een kleine Japanner vinden... leek ons een mission impossible.
We besloten het gekrioel van de stad in te gaan. We lopen de straat uit, de drukke markt in en we botsen zo ongeveer op... hahaha the Japanese! Ooh ooh aaah hay hay hay! :-) Hoe is het mogeijk?! Liep ie daar met z´n plattegrondje, op zoek naar een sushi-tent. We zijn naar de andere kant van de stad gegaan om daar bij een Japans restaurant Miki´s verjaardag te vieren.
De laatste dag La Paz werd voor ons ´La Plas´. Jezus wat een noodweer! De ´kuip´ liep letterlijk vol, verkeer blokkeerde volledig en werkelijk overal mensen op straat die niet weg konden. En wij, op dat moment wederom bij de Japanner aan de andere kant van de stad, dus ook niet. Noodgedwongen lopen dus. En lopen in La Paz is sowieso al pittig (hoog en steil). Echt doorweekt bereikten we 3 kwartier later ons hotel. En de volgende ochtend helaas met natte schoenen op pad richting Puno. Brrrrrr.
Helemaal gelukkig waren we dan ook, toen we aankwamen in Copacabana: zon, terrasjes, uitzicht op Titicacameer en heerlijk eten... (dat wat eigenlijk vakantie is :-) ) Maar helaas, onze busaansluiting richting Puno ging al weer 30 minuten later. Sh.... Broodjes in de bus dan maar.
Gelukkig scheen aan de Peruaanse kant van het Titicacameer ook de zon.
Bezoek gebracht aan een rieten eiland. Alles (ondergrond van het hele eiland, huizen enz) is van riet. Loopt heel apart (verend). Er bestaan 40 van zulke eilanden en een aantal mag bezocht worden door toeristen. Bijzonder, maar voor ons toch net effe wat te toeristisch opgezet. Bevolking duidelijk in ´dienst´ van toeristen en toen we zagen dat ze bij een klein katje de snorharen hadden weggebrand en bij een hondje de staart hadden afgeknipt… kreeg Vedat spontaan zin in een sigaretje ghehehe
Vanuit Puno door naar de laatste bestemming in Peru: Cuzco. Van hieruit hebben we een 4-daagse trekking gemaakt met als bonus Machu Picchu.
De eerste dag van de trekking begon met regen, heel veel regen. Was ook de voorspelling voor de hele week. Balen, want dat wordt de tocht ook gevaarlijk. Toch maar even gewacht in een soort cafeetje, wat we verder maar niet zullen omschrijven…
Het klaarde ineens op en we kregen alleen maar stralende dagen. Wat een geluk! Want de dagen waren al zwaar genoeg. Maar wat een omgeving! We hadden gekozen voor een minder toeristische trekking. Sterker nog, we waren de enigen en hebben letterlijk niet één andere toerist gezien. Samen met een gids en kok op pad. Minder toeristisch wil in dit geval ook zeggen dat je op plekken komt waar je normaal gewoonweg niet kunt komen. Aan het eind van elke dag, kwamen we aan in een soort van dorpje, waar we onze tent (met helaas plankjes i.p.v. matjes L ) opzetten. Dat was soms wel heel hard, wat een ontzettende armoede.
Eén avond mochten we bij mensen thuis gebruik maken van de huiskamer om onze maaltijd te nuttigen (uit de wind). Poeh… de mensen zaten allemaal op de grond in het zand/modder/stront. Ze waren hun eten aan het voorbereiden. Er werd in een stuk dooie lama gehakt, er liepen een lammetje, hond, kat en tientallen cavia´s door het eten heen en ook een klein baby´tje lag tussen alle zooi op de grond. Enorm koud, geen wc, geen water, geen stroom, geen winkel, deze mensen hebben echt helemaal niets en dit was geen uitzondering. Dat hakte er echt wel even in en we moesten ons best doen er niet te veel bij stil te staan. Heel erg heftig. Hygiene was heel ver te zoeken, maar je laat het als ´verwende´ toerist wel uit je hoofd om daarover te gaan lopen miepen.
Voor ons bezoek aan Machu Picchu stond de wekker om 3.00 uur. En weer… heel veel regen. Maar op het moment dat wij bij Machu Picchu aankwamen, werd het al droger en later natuurlijk weer stralend weer :-) :-)
We waren als een van de eersten boven, wat inhield dat we de heilige berg ´Wayna Picchu´ mochten beklimmen. Onze zere benen, billen en voeten moesten het dus nog één keer ontgelden, want daarmee hadden de inca´s destijds geen rekening gehouden… ;-) Maar toch voelden we ons bevoorrecht hoor. Het is een van de mooiste dingen die we ooit hebben gezien. Niet zozeer de ruines van Machu Picchu zelf, maar de bergen met de mist en wolken, de ligging. Wow, wat was dat mooi!!!
Na deze tocht was het ook echt klaar, genoeg. Gesloopt zijn we, maar hoe cliché ook, het was het echt waard.
Morgen eindelijk een dagje relaxen. Joehoe!!!!! Morgenavond met de trein en bus terug naar Cuzco, dan komen we aan onze 17e slaapplaats. Zondag een binnenlandse vlucht naar Lima en maandag weer in A´dam. Als KLM deze keer onze rugzakken in Lima laat staan… no problemo! Want ooh wat is alles smerig!!
Wij gaan nu eerst eens zoeken naar een laundry, aangezien Ilja inmiddels boxershorts van Vedat draagt en dan… voor het eerst een keer geen wekker!
Heel erg bedankt voor de leuke berichtjes, adios en tot snel!!!
De Boliviaanse bussen en het Boliviaanse wegdek zijn berucht... en we weten nu waarom. Slechts de laatste 50 km van de 12-uur durende rit was verharde weg :-) Het enige goede vergelijk dat wij hebben kunnen maken, is een verfmengmachine.
Geslapen? Nou... nee. Plassen aan boord? Geen commentaar ;-)
La Paz ligt op 4.000 m, ingebed in een canyon, lijkt op een soort kuip. Je wordt er spontaan claustrofobisch van. En dan is het ook nog eens ernstig overbevolkt. Mensen kunnen echt geen kant op. Compleet gekkenhuis.
Het bleek dan ook onmogelijk om onze Japanner Miki te treffen op het bustation in La Paz, zoals we hadden afgesproken. Daarom een berichtje op zijn facebook geplaatst, want in een mierenhoop met bijna 2,5 miljoen mensen een kleine Japanner vinden... leek ons een mission impossible.
We besloten het gekrioel van de stad in te gaan. We lopen de straat uit, de drukke markt in en we botsen zo ongeveer op... hahaha the Japanese! Ooh ooh aaah hay hay hay! :-) Hoe is het mogeijk?! Liep ie daar met z´n plattegrondje, op zoek naar een sushi-tent. We zijn naar de andere kant van de stad gegaan om daar bij een Japans restaurant Miki´s verjaardag te vieren.
De laatste dag La Paz werd voor ons ´La Plas´. Jezus wat een noodweer! De ´kuip´ liep letterlijk vol, verkeer blokkeerde volledig en werkelijk overal mensen op straat die niet weg konden. En wij, op dat moment wederom bij de Japanner aan de andere kant van de stad, dus ook niet. Noodgedwongen lopen dus. En lopen in La Paz is sowieso al pittig (hoog en steil). Echt doorweekt bereikten we 3 kwartier later ons hotel. En de volgende ochtend helaas met natte schoenen op pad richting Puno. Brrrrrr.
Helemaal gelukkig waren we dan ook, toen we aankwamen in Copacabana: zon, terrasjes, uitzicht op Titicacameer en heerlijk eten... (dat wat eigenlijk vakantie is :-) ) Maar helaas, onze busaansluiting richting Puno ging al weer 30 minuten later. Sh.... Broodjes in de bus dan maar.
Gelukkig scheen aan de Peruaanse kant van het Titicacameer ook de zon.
Bezoek gebracht aan een rieten eiland. Alles (ondergrond van het hele eiland, huizen enz) is van riet. Loopt heel apart (verend). Er bestaan 40 van zulke eilanden en een aantal mag bezocht worden door toeristen. Bijzonder, maar voor ons toch net effe wat te toeristisch opgezet. Bevolking duidelijk in ´dienst´ van toeristen en toen we zagen dat ze bij een klein katje de snorharen hadden weggebrand en bij een hondje de staart hadden afgeknipt… kreeg Vedat spontaan zin in een sigaretje ghehehe
Vanuit Puno door naar de laatste bestemming in Peru: Cuzco. Van hieruit hebben we een 4-daagse trekking gemaakt met als bonus Machu Picchu.
De eerste dag van de trekking begon met regen, heel veel regen. Was ook de voorspelling voor de hele week. Balen, want dat wordt de tocht ook gevaarlijk. Toch maar even gewacht in een soort cafeetje, wat we verder maar niet zullen omschrijven…
Het klaarde ineens op en we kregen alleen maar stralende dagen. Wat een geluk! Want de dagen waren al zwaar genoeg. Maar wat een omgeving! We hadden gekozen voor een minder toeristische trekking. Sterker nog, we waren de enigen en hebben letterlijk niet één andere toerist gezien. Samen met een gids en kok op pad. Minder toeristisch wil in dit geval ook zeggen dat je op plekken komt waar je normaal gewoonweg niet kunt komen. Aan het eind van elke dag, kwamen we aan in een soort van dorpje, waar we onze tent (met helaas plankjes i.p.v. matjes L ) opzetten. Dat was soms wel heel hard, wat een ontzettende armoede.
Eén avond mochten we bij mensen thuis gebruik maken van de huiskamer om onze maaltijd te nuttigen (uit de wind). Poeh… de mensen zaten allemaal op de grond in het zand/modder/stront. Ze waren hun eten aan het voorbereiden. Er werd in een stuk dooie lama gehakt, er liepen een lammetje, hond, kat en tientallen cavia´s door het eten heen en ook een klein baby´tje lag tussen alle zooi op de grond. Enorm koud, geen wc, geen water, geen stroom, geen winkel, deze mensen hebben echt helemaal niets en dit was geen uitzondering. Dat hakte er echt wel even in en we moesten ons best doen er niet te veel bij stil te staan. Heel erg heftig. Hygiene was heel ver te zoeken, maar je laat het als ´verwende´ toerist wel uit je hoofd om daarover te gaan lopen miepen.
Voor ons bezoek aan Machu Picchu stond de wekker om 3.00 uur. En weer… heel veel regen. Maar op het moment dat wij bij Machu Picchu aankwamen, werd het al droger en later natuurlijk weer stralend weer :-) :-)
We waren als een van de eersten boven, wat inhield dat we de heilige berg ´Wayna Picchu´ mochten beklimmen. Onze zere benen, billen en voeten moesten het dus nog één keer ontgelden, want daarmee hadden de inca´s destijds geen rekening gehouden… ;-) Maar toch voelden we ons bevoorrecht hoor. Het is een van de mooiste dingen die we ooit hebben gezien. Niet zozeer de ruines van Machu Picchu zelf, maar de bergen met de mist en wolken, de ligging. Wow, wat was dat mooi!!!
Na deze tocht was het ook echt klaar, genoeg. Gesloopt zijn we, maar hoe cliché ook, het was het echt waard.
Morgen eindelijk een dagje relaxen. Joehoe!!!!! Morgenavond met de trein en bus terug naar Cuzco, dan komen we aan onze 17e slaapplaats. Zondag een binnenlandse vlucht naar Lima en maandag weer in A´dam. Als KLM deze keer onze rugzakken in Lima laat staan… no problemo! Want ooh wat is alles smerig!!
Wij gaan nu eerst eens zoeken naar een laundry, aangezien Ilja inmiddels boxershorts van Vedat draagt en dan… voor het eerst een keer geen wekker!
Heel erg bedankt voor de leuke berichtjes, adios en tot snel!!!
-
30 Oktober 2010 - 08:07
Alies:
Prachtige foto's!!! Geniet van jullie laatste dagen.
Alies XX -
30 Oktober 2010 - 10:11
Karin:
Hey vakantiegangers.
Vol ongeloof heb ik jullie verslag gelezen en de foto's bekeken.
Wat een ervaring en wat hebben wij het in Nederland toch goed!!
Veilige terugreis, liefs Karin -
30 Oktober 2010 - 13:58
Rüveydaaa:
Hallo!!
das effe geleden! ik heb jullie gemist en ja niemand komt meer xboxen op zondag :( maar ja...
Is het nog leuk? hahah
Hoe is het met de knieen van Ilja???
Dikke knuffel!
jullie live geweldige nichtje! :D -
31 Oktober 2010 - 20:07
Ivonne&kees:
Mooi he MP, ook zo in de mist geweldig
wat een kindjes zijn daar
heb heimwee.
veilige terugvlucht
-
02 November 2010 - 08:01
Petra & Peter:
Geweldig geschreven en schitterende foto's!
Zal (wederom) een ervaring geweest zijn om nooit te vergeten.
Zien er naar uit jullie weer te zien en spreken!
xxx -
05 December 2010 - 18:44
Tijmen & Greet:
Súpermooie foto's!!!!
k Krijg weer serieus wat reiskriebels...
Hopelijk tot binnenkort nog ns!
Ciao, Greet -
24 Augustus 2011 - 13:08
Linda:
Hee Vedat en Ilja,
We kwamen bij toeval weer eens op jullie site terecht. Jullie gaan maar door het mooie reizen maken! Geweldig was het zo te zien. Brings back nice memories. We zijn maar een heel klein beetje jaloers hoor ;-)).
groetjes van Boudewijn en Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
