Transmongolië Express deel 2

Zaterdag 8 sept: zon hoog aan de hemel, t-shirtje aan, zonnebrilletje op... Heerlijk, we zijn in Siberië, haha!:-))
En wel in Listvyanka, een klein plaatsje aan het Baikalmeer met slechts één hoofdweg, maar - hoe frustrerend - ook hier raken wij verdwaald. Zoals gewoonlijk. En zoals gewoonlijk komt het ook weer goed. Na 10x de plattegrond te checken, 3x vragen en 1x Listvyanka weer bijna helemaal uit te rijden, komen we met onze huurfietsen bij het punt wat leidt naar het view point waar we naartoe willen.
Maar dan moeten we dus nog een stuk, en een STEIL stuk... Komen we helemaal fietsend boven? Uhh nee, jammer. Lopend gelukkig wel.

Het is verder heerlijk toeven aan de rand van het meer. We proeven het typische Baikal visje en mengen ons tussen de inwoners van Listvyanka en omgeving die dankzij het mooie weer hun weekend aan het meer spenderen. Wie had dat gedacht in Siberië.
Bij toeval ontmoeten we zaterdagavond de Zweedse Claës en Anna die we eerder in de trein hadden leren kennen. Erg leuk en bereisd stel met de leukste humor. Jammer dat we de komende treinreis niet in dezelfde trein zitten.

Zondagnacht, de wekker staat om 3.00 uur voor onze treinreis richting Ulaanbaatar. Mongolië lonkt, maar de treinreis zelf blijft eigenlijk ook een bestemming op zich. WE LIKE!

Deze dag krijgen we natuurlijk van doen met grensovergangen. Aan de Russische zijde kunnen we de trein nog even verlaten en Vedat vindt in een klein shopje toevallig een koud Efes biertje. De formaliteiten kosten heel wat uurtjes. Uurtjes waarin ook de wc op slot gaat. En daar zit Vedat dan met een halve liter Efes achter zijn kiezen. En het duurt en het duurt en het duurt...
Een leeg PET-flesje biedt uitkomst :-) En op zijn knieën stiekem plassen onder het tafeltje in de coupe in de hoop dat onze 'provodnik' en/of douane niet ineens de deur opentrekt... tja, dat werkt dus echt op je lachspieren!! Met enkel wat druppels op het tapijtje komt ie er goed mee weg. Het gevulde flesje 'Baikal water' pronkt netjes op ons plankje tussen de overige drankjes en snacks. Niemand die het opvalt. God, wat kun je dan een lol hebben om een flesje pis.

Maar goed, dinsdag 11 sept 7.30 uur, officiële aankomst in Ulaanbaatar. Het totaal van de 6.500 km van onze Transmongolië Express zit erop. We zijn dus in.. Mongolië. YES!

Vandaag een dagje Ulaanbaatar. O.a. inkopen doen voor de Car Challenge. Vanavond hebben we de auto en dan gaat morgen het echte werk beginnen. Zoooo benieuwd.


Veel liefs van de mongols