Holiday From Hell

Kennen jullie ´t verhaal van dat stel dat naar de Zuidpool ging? Nou, dat ging NIET! Ja, gingen uiteindelijk wel, maar zijn er nooit aangekomen. Zoals beloofd in ons vorige bericht: ´tot de volgende verrassing´... bij deze dus. We zijn voor de verandering weer in... Ushuaia! Waarschijnlijk hadden de meesten van jullie nog nooit van deze stad gehoord. Wij vergeten ´m in elk geval nooit meer.

Woensdagavond, we vertrekken echt dolblij na het dagenlang zenuwslopende welles/nietes m.b.t. ons vertrek. De beruchte ´Drake Passage´ (oversteek Ushuaia-Antarctica) blijkt vrij rustig. Desalniettemin, om bijv. naar de wc te gaan, rennen we ´m zowel op de heen als terugweg eerst keihard voorbij. Lachen!Vedat de eerste 3 dagen hondsberoerd geweest. Griep, Drake Passage en zeeziekteverschijnselen is geen fijne combi.

Donderdagochtend, we hebben ´t idee dat 1 motor is uitgevallen. Elena (de medepassagier die Russisch spreekt) hoort van de Russische crew dat dit inderdaad zo is, maar dat ze ´m gaan proberen te repareren. Bij de lunch kondigt de expeditieleidster aan goed én slecht nieuws te hebben. Wij denken natuurlijk aan de motor (die ´t inmiddels al weer doet), maar nee, ´t blijkt dat we na vertrek per ongeluk 15 liter olie in zee hebben laten lopen!!! Enorme blunder... Gelukkig niet in Antarctische wateren. Dan hadden we á la minute moeten omkeren. Maar dan nog, niet best. En dan nog een ander ´kleinigheidje´: de boiler heeft een probleem. We waren inderdaad al wel verrast door een koude douche. Het verzoek luidt: niet te lang douchen of anderszins water gebruiken. Ok, geen probleem. Alsof je met deze temperatuur zin hebt in een lekkere lange koude douche. En überhaupt ´het staan´ onder de douche is al een kunst op zich, aangezien je van de ene kant naar de andere kant van ´t badkamertje wordt gelanceerd. Voor ons alles prima, humeur kan niet meer stuk, immers onderweg naar de Zuidpool.

Zaterdagochtend, eindelijk in rustig vaarwater. En Vedat gelukkig een stuk fitter. De eerste landing met zodiac (in de regen en mist) op the South Shetland Islands. Horen bij Antarctica, maar liggen 80 km voor ´t vasteland van Antarctica. De eerste pinguins, zeehonden, zeeolifanten, gletsjers en ijsbergen maken ons al helemaal lekker voor het landschap met ijsbergen zo groot als flatgebouwen, die we een dag lateren zouden gaan zien. Bij terugkomst op de boot is iedereen voor ´t eerst echt relaxed en gerustgesteld. De 10 mooie dagen op Antarctica zijn aangebroken... NOT!!! Zonder pardon wordt meegedeeld dat Ocean Wide Expeditions ons, door het boilerprobleem, het bevel geeft nog dezelfde avond OM TE KEREN! :-( Als de boiler kapot is, heeft dit niet enkel gevolgen voor de douche en ´t drinkwater, maar kan ook de motor niet meer worden gestart. Een te groot risico op een van de gevaarlijkste wereldzeeen. Vanaf zondagmiddag wordt de verwarming uitgeschakeld, om druk te sparen voor de motor van onze schroothoop.

De Drake Passage kost ons op de terugweg 72 uur i.p.v. 48 -> windkracht 10/11! Wij vinden het op zich wel spectaculair. We lachen ons kapot, maar alles behalve zitten op de grond, is onmogelijk. Golven slaan over het schip en soms lijkt ´t wel of ie kantelt. Net ´t schipschommel in de Efteling. Ilja is zelfs met een tweezitsbank en al omgegaan! Om 17.40 uur eindelijk haven in zicht. Maar er zal ook ´ns iets goed gaan... de poort is gesloten. Windkracht 11 betekent: niemand kan/mag in of uit de haven. We gaan voor anker. Houdt ´t ooit op??? Inmiddels kunnen we erom lachen en gezellig plunderen we met z´n allen de bar. Uiteindelijk kunnen we om 23.00 uur van boord en hebben 20 mensen van onze boot hun (onderweg via de sateliettelefoon geboekte) vlucht vanavond gemist. Niet te filmen!

Maar goed... het is ongelooflijk. 5 Dagen op de Drake om 1 dagje aan Antarctica te ´ruiken´... wreed gewoon. We geloven niet dat er ooit iemand voor 1 dag naar Antarctica is gegaan. Hahahaha! Da´s dan wel weer best uniek. Nog nooit zoveel gereisd voor zo weinig. Eigenlijk is ´t ook wel echt weer iets voor ons, bij ons is ´t altijd wat. En van een beetje sensatie houden we wel, maar dit... We snappen best dat jullie waarschijnlijk blij zijn dat wij niet meer op dat stuk brandhout op Antarctische wateren aan ´t dobberen zijn, maar onze stemming is toch wel ver beneden Antarctisch vriespunt geweest. Vraag er de eerste week na thuiskomst dan ook maar niet naar ;-)

Tja, reizen blijft avontuurlijk en daar hoort dit natuurlijk ook bij. En er zijn altijd ergere dingen. Als we nu z.s.m. naar huis proberen te komen, zijn we genoodzaakt om 5 dagen in Ushuaia te blijven (vluchten vol) en daar kennen we inmiddels elke straatsteen. Bovendien, als we nu naar huis komen, hebben we helemaal niets. Dus proberen we er maar ´t beste van te maken. Morgen vliegen we naar El Calafate (zuid-westen van Argentinië) waar we gaan ´gletsjer hiken´. Van daaruit met een huurauto naar Torres del Paine in Chili. Dan weer terug naar El Calafate, dan Buenos Aires en tot slot naar Iguazu, wat nog/al gepland stond.

Weer sorry voor het lange verhaal. Was niet de bedoeling, maar ja, ´t kan allemaal weer ´ns niet normaal gaan. En we vertellen nog lang niet alles! We hebben genoeg stof voor een boek over deze rampenreis.

We zijn benieuwd. Hopelijk is Murphey´s Law na ´t verlaten van ons wrak nog te doorbreken en zijn ons nog een paar mooie dagen gegund...

Tot ...?!


XXX