An Antarctic Dream NOT/DO come true...???

Vanacht om 4.00 uur de mededeling gekregen dat onze reis NIET doorgaat. Ongelooflijk en diep teleurgesteld natuurlijk. MAAR net een minuut of 30 geleden weer andere informatie... Misschien toch weer wel. Aaahhhh! Niets is zo vervelend als niet weten waar je aan toe bent...

Hier onze ´avonturen´. Sorry voor de lengte en ´t wellicht warrige verloop, maar dat is het voor ons ook en ´t verandert met de minuut.

Gisteren na de plaatsing van ons bericht op deze site, hebben we gezellig gegeten op de boot. Iedereen had zich min of meer neergelegd bij het tijdsverlies en was uitgelaten door het goede nieuws dat we zouden vertrekken.

Toen we om 20.30 uur nog steeds geen geluid/trilling van de motor hadden gehoord/gevoeld, vonden we dat wel vreemd. Maar nog steeds stond vast dat we deze avond/nacht zouden gaan varen.

Vedat heeft de avond ziekjes in bed doorgebracht en Ilja gezellig in de bar met een Ier, Australiër, 2 Engelsen, 1 Zwitserse en 2 Amerikanen (lijkt wel een mop als je ´t zo leest :-) ). Door het hopen, zenuwen en de alcohol was ´t meligheidsgehalte erg hoog. Bijvoorbeeld toen we bijna in slaap vielen van de deprimerende muziek, ging de Ier aan de slag met het apparaatje achter de bar waarmee je de muziek kan regelen. Hij riep lachend vanuit de bar dat onder de categorie ´techno´ Rod Steward! stond, waarop iedereen inzette "I am sailing...!" Hahahaha. Uiteindelijk lukte het om U2 uit de boxen te laten klinken. Bij ´t nummer ´I still haven´t found what I´m looking for´ riep de Ier: "Listen, I hear the mechanics singing!" Op een gegeven moment werden alle ramen afgesloten en ging ´t licht uit. Volgens een van de Engelsmannen zouden ze ´t schip laten bewegen net als in een simulator op de kermis en zouden ze af en toe met een pluche pinguin langs ´t raam over ´t dek lopen... :-) En zo zakte ´t niveau steeds verder. Maar stikgezellig!

Rond middernacht begon eindelijk de motor te lopen. We zouden nog steeds gaan. Met een goed gevoel én in de veronderstelling wakker te worden als we ergens midden op zee zouden zitten, gingen Ilja en de rest naar bed.
We werden om 3.00 uur wakker. Keken vol verwachting uit het raam... en zagen... Ushuaia! Vedat gaan informeren -> Reis definitief gecanceled. Schip echt kapot... .:-(

We beseffen heel goed dat we strontverwend zijn dat we deze reis mochten gaan maken, maar om uit te leggen hoe teleurgesteld we waren... da´s lastig. Het was niet zomaar een reisje. Al zouden we 2x onze kosten terugkrijgen, dit was niet goed te maken. Voor bijna iedereen op de boot is Antarctica een bestemming waar ze al lang van dromen. En voor een aantal zat echt heel hun spaargeld erin. Een leuk Zwitsers stel was zooo verdrietig. Ze gaven aan dat hun geld echt op was, zo zielig. Een Italiaan, die ernstig ziek is, had zich voor deze reis helemaal volgepompt met pillen om één keer in z´n leven op de Zuidpool geweest te zijn. Ook zijn er 2 stellen die eerst op de Explorer (het schip dat in nov is gezonken) hadden geboekt... Oei!

Natuurlijk kan er altijd iets kapot gaan, dat is normaal en heb je niet in de hand. Daarin zijn we heel reëel. Maar ´t verhaal hier rammelt aan alle kanten. Eerst de intercooler kapot. Waarom per se monteurs vanuit Nederland hiervoor laten komen? Dan worden er allerlei onderdelen bezorgd. Daarna strandt de Marishev (waar wij vervolgens onderdelen uithalen voor ons schip). Toen was ´t weer de brandstofpomp, toen weer wat anders. En waarom hebben we niet al in Nederland gehoord dat de Mikheev al met problemen onderweg was naar Ushuaia? De Mikheev blijkt in mei zelfs al met 1,5 week vertraging in Spitsbergen te zijn vertrokken door motorproblemen. Waarom hebben wij ´t gevoel dat de expeditieleidster niet alles eerlijk vertelt (over zowel reparatie als route). 2 Boten kapot van één rederij en zoveel boten gaan er niet naar Antarctica.

En toen???? We hadden geen idee. We hebben nog 3 vluchten gepland staan ´na onze bootreis´ (na 28 febr. dus). Al geïnformeerd, maar niet mogelijk om vlucht naar Buenos Aires te krijgen. We kunnen enkel weg met de bus richting Puenta Arenas (Chili). En de kosten? Denkende aan:
* de 45 gestrande passagiers van de Marishev
* de gecancelede reizen die de Marishev nog zou maken
* onze reis
* komende reizen die de Mikheev nog zou maken
En daarbij kijkende naar de SLECHTE staat van de schepen van de rederij... Hoe is ´t gesteld met de financiële situatie van Ocean Wide Expeditions???

Zojuist gesproken met de Engelse reisleiding. We wilden weten hoe we hier weg kunnen komen enz. En wat blijkt: de motor werkt weer. De brandstofpomp nog kapot. Wordt nu gefixt. We hebben het schip moeten verlaten zodat de monteurs hun werk kunnen doen. MAAR van de coast guard moeten we om 12.00 uur de haven verlaten!!!!! Wat dus inhoudt dat we dan voor anker gaan en het schip vanaf die tijd niet af kunnen. Ushuaia was in vroegere tijd een gevangenisplaats... en nu dus niet anders (Maar goed, daar hebben we ook al ervaring mee Hahahaaaaa)

Het enige wat we nu kunnen zeggen, is dat we ´t niet weten. Misschien gaan we dus wel. Maar wat wordt de route? Enkel Antarctica (dat hopen wij!!!!) of alles korter? En is ´t veilig? Blijft niets anders over dan wachten, bellen/mailen met reisorganisatie in Nederland en om het uur teruglopen naar de boot om te checken of er al meer info is... To Go or not to Go?

Vooralsnog dus nog vast op het Eind van de Wereld (en waar we eigenlijk ook verzocht worden om te vertrekken).

Jeetje, wat een warrig onduidelijk verhaal voor jullie. Geeft niks als jullie halverwege afhaken. In ´t kort: Shi(p)t happens en alle opties zijn nog open... En misschien komt onze ´Antarctic Dream toch nog uit...?´

XXX