Dak van de wereld

Halleee, daar zijn we weer! Sinds een paar uurtjes in Kathmandu.

Voordat we zo meteen gaan douchen (na drie dagen!), willen we toch eerst onze ervaringen met jullie delen van de afgelopen dagen.

Donderdag 28 september startte onze landcruisertocht vanuit Lhasa met een karatevoorstelling van onze chauffeur (Hima). Een irritant taxichauffeurtje voor de uitrit van ons hotel, die geen cm vrij wilde maken om ons erdoor te laten, kwam in aanraking met de vuist van Hima. (Altijd leuk voor de film...)

De eerste stop was bij een rivier om de pont te nemen naar Samye, waar we in een klooster zouden overnachten. Aan de overkant hebben we de bus (capaciteit 20 man) gedeeld met 20 man extra (!!) aan lokale bevolking... Door de geur van yakboter waarvan de Tibetanen helemaal doordrenkt zijn, werden we een rijdende kaasboer. Helemaal toen de bus uitviel...

Verder hebben we heel wat hobbelende en stuiterende kilometers gemaakt met uitzichten waarvan we totaal sprakeloos werden. Vooral toen we onze eerste blik wierpen op de Mount Everest.

Maandag 2 oktober, 5.00 uur de wekker...
Vedat had bij de hoteleigenaar een stevig ontbijtje kunnen regelen (9 gekookte eieren en een heel brood!!). Een goed begin van een zware dag die zou volgen.
's Middags, nadat onze landcruiser alles uit de kast heeft moeten halen, bereikten we het plaatsje Rongbuk (5000 m). Nadat we 3 pannekoeken achter onze kiezen hadden, zijn we begonnen aan de tocht richting het Base Camp van de Mount Everest (5200 m). Het lopen op deze hoogte ging ons redelijk af, alleen de keiharde snijdende (en errug koude) wind speelde ons parten. Maar het uitzicht maakte alles goed. Wat een berg! Toen we na drie uur aankwamen op 't Base Camp en de zon onderging, wisten we niet hoe snel we onze donsjassen, thermo-onderbroeken, truien, mutsen, teen-/handwarmers, sjaal, fleecejacks en alles wat maar warmte gaf uit de tas moesten toveren. Temperatuur was -8 graden, maar de keiharde wind maakte de gevoelstemperatuur heeeeeeel wat graden lager.

We sliepen met zessen in een nomadentent van een Tibetaanse man en vrouw. De gastvrouw had heerlijk voor ons gekookt. Dat was genieten, lekker bij de kachel... Alleen ging deze kachel uit na 't eten. Dat hadden ze ons niet verteld. Ondanks onze warme kleding en de enorme stapel dekens (die natuurlijk naar yakboter roken), hebben we een hele koude en slapeloze nacht gehad. Kou, wind, stank en ademtekort... :-(
's Ochtends letterlijk met pijn en moeite onder de dekens uit gekomen om de zonsopgang te bewonderen en te plassen bij de rivier.
Aangezien Vedat zijn belofte wilde nakomen, heeft hij een soort van 'alternatieve Unox Nieuwjaarsduik' gedaan... (Zie foto) Zeker NIET voor herhaling vatbaar!

Dinsdagavond bracht onze landcruiser ons na wederom een zeer vermoeiende en bumpy dag naar onze laatste bestemming in Tibet. Weer een aardig koude nacht, maar geslapen dat we hebben!

Vanochtend zijn we om 8.00 uur vertrokken om op tijd bij de grens te zijn. Eerst twee uur buiten in de rij gestaan. Toen te voet de Chinese grens over. Vervolgens na heel wat geregel de 'Friendship bridge' over gelopen naar Nepal.

Bij het binnenkomen van Nepal werden we begroet door honderden watervalletjes. De knalblauwe kleur van de lucht in Tibet, veranderde in een groene oase. Ook de temperatuur veranderde in 1 dag van thermo-onderbroekenweer naar korte broekenweer. :-)

Inmiddels weer op gezonde hoogte in Kathmandu gaan we nagenieten van de mooie ervaringen in Tibet en ons voorbereiden op wat Nepal ons te bieden heeft.

Nepal... Here we come!


Veel liefs van de Landcruisers!!!